به نام خدا
خطبه های معصومین(ع) علی الخصوص امام حسین(ع) همه زیبا است. امّا خطبه ای که هنگام حرکت از مکه ایراد فرمود از زیبایی خاصی برخوردار است چرا که از زیبایی شهادت برای مروان سخن گفته و از عشق زیبایی خود به شهادت و گذشتگان خویش سخن به میان آورده است، و این جمله ماندنی و زیبا یعنی «رضی اللّه رضانا» در این خطبه آمده، و در این خطبه است که بی پرده و با صراحت اعلام می دارد که هر کس حاضر است جان خود را در راه خدا فدا کند همراه ما بیاید.
«الحمد للّه ماشاء اللّه ولاقوّة الّا باللّه و صلّی اللّه علی رسوله، خطّ الموت علی ولد آدم مخطّ القلادة علی جید الفتاة و ما اولهنی الی اسلافی اشتیاق یعقوب الی یوسف و خیر لی مصرعٌ انا لاقیه کانّی باوصالی تتقطّعها عسلان الفلوات بین النّواویس و کربلا…؛ سپاس مخصوص خداوند است. آنچه او خواهد همان شود، هیچکس را توان انجام کاری نیست مگر به کمک او، و درود خدا بر رسولش باد!
مرگ برای فرزندان آدم همانند گردن بند، برگردن دختران جوان (زیبا) است، و من آرزومند ملاقات نیاکان خود هستم همانطور که یعقوب مشتاق دیدار یوسف بود. و برای من از قبل، زمینی که باید شهادتگاه من باشد و پیکر مرا در خود جای دهد، انتخاب شده است، باید خود را به آن زمین برسانم، و گویی می بینم که در زمین کربلا بند بند مرا گرگان بیابانها در «نواویس»(12) از هم جدا می سازند! و شکمهای خالی خود را پر می کنند! و برای آدمی گریز از تقدیری که قلم قضای الهی رقم زده مقدور نیست.
رضی اللّه رضانا اهل البیت نصبر علی بلائه و یوفّینا اجر الصّابرین لن تشذّ عن رسول اللّه لحمته و هی مجموعة له فی حظیرة القدس تقرّ بهم عینه و ینجز بهم وعده، من کان باذلاً فینا مهجته و موطّناً علی لقاء اللّه نفسه فلیرحل معنا فانّی راحلٌ مصبحاً انشاء اللّه تعالی؛ رضای خداوند، رضای ما اهل بیت (رسالت) است. بر بلای الهی صبر می کنیم تا اجر صابران را از خدا دریافت کنیم. آنان که با رسول خدا(ص) خویشاوندی دارند از او جدا نگردند و در بهشت در محضر او خواهند بود و چشم پیامبر(ص) به دیدار آنها روشن می شود و این وعده خداوند است که در او خلافی نیست.
هر کس می خواهد خونش (و جانش) را در راه ما فدا کند و خود را برای لقای پروردگار خود آماده می بیند با ما همسفر شود که صبحگاهان حرکت خواهم کرد.»(13)
این جمله پایانی از آن جملات زیبایی است که نظیر ندارد چرا که حضرت به گونه ای صحبت نمی کند که سیاهی لشکر جمع کند، و به گونه ای وعده و وعید نمی دهد که دنیا طلبان دور او جمع آیند، بلکه با صراحت و زیبایی تمام اعلام می دارد که عاشقان شهادت با ما همراه شوند، آنها که خود را آماده کرده اند، و دنیا را طلاق داده اند حاضرند جان عزیز خود را دو دستی تقدیم الهی نمایند و سراپا اشتیاق لقاء حق هستند با ما همسفر شوند.
گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما سر گیرد و برون رود از کربلای ما
ناداده تن بخواری و ناکرده ترک سر نتوان نهاد پای به خلوتسرای ما
تا دست و رو نشست بخوان می نیافت کس راه طواف بر حرم کبریای ما
این عرصه نیست جلوه گه روبه و گراز شیر افکن است بادیه ابتلای ما
همراز بزم ما نبود طالبان جاه بیگانه باید از دو جهان آشنای ما
برگردد آنکه با هوس کشور آمده سرناورد به افسر شاهی گدای ما
ما را هوای سلطنت ملک دیگر است کاین عرصه نیست در خور فرّ همای ما
برگشت هر که طاقت تیر و سنان نداشت چون شاه تشنه، کار بشمر و سنان نداشت(14)
آخرین نظرات