بسم الله الرحمن الرحیم
چنانچه در چرایی تحقق کربلا و حادث شدن عاشورا تعمقی ژرف داشته باشیم، به این حقیقتِ تلخ می رسیم که روز واقعه زمانی رخ داد که سبک زندگی اسلامی غروب کرد و بدین سان سنت های اسلام ناب محمدی(ص) عملاً در حال تعطیلی بود؛این سان شد که حضرت خون خدا دیگر نتوانست سکوت کند و این گونه قیام تاریخ ساز و جاودان خود را در اوج مظلومیت بپا داشت.
در واقع وقتی سبک زندگی مردمان صدر اسلام در پیِ حاکمیت سران اموی و به ویژه در دورانِ یزید بن معاویه چرخشی صد و هشتاد درجه ای یافت و از رنگ و بویِ معنوی و ایمانی مطابق آنچه رسول خدا(ص) و امیرالمومنین علی(ع) می فرمود به سمت و سویِ سبک زندگی حیوانی و شهوانی سوق یافت و در این میان دستگاه حاکمیت نیز خود عملاً مروج فساد و ظلم و بیداد شد ، امام حسین(ع) عَلَم اصلاح گری برافراشت و با سلاح امر به معروف و نهی از منکر به مقابله با دین فروشان اُموی پرداخت.
از این منظر چنانچه نهضت عاشورا را صرفاً یک رخداد نپنداشته و به آن به صورت یک فرهنگ متعالی نگاه کنیم، از عمقِ وجود این فرهنگ می توانیم به گوهر” سبک زندگی عاشورایی” دست یابیم؛ سبکی که در آن شاخصه هایی چون شناخت حق از باطل، ارجحیت مرگ با عزت بر زندگی با ذلت، زیر بار حرف ناحق نرفتن، ایثار، بصیرت، حجاب و عفاف، ولایتمداری و تسلیم بودن در برابر خواست خدا، جوانمردی و اخلاص ، تبلور و درخشش خاصی دارند.
با توجه به این که يكي از مسائل مهم امروز ، وجود سبك هاي مختلف زندگي است كه جامعه را دچار مشكل كرده ، از این منظر ضرورت ايجاد و معرفي يك سبك زندگي مناسب به جامعه و همه جوامع انساني کلید سعادت و کامیابی است.
در این بین، رجوع به زندگي و سیره امام حسين(ع) بيانگر اين مساله است كه همه موارد جهت ارائه گونه اي از سبك زندگي براي انسان ها وجود دارد كه بتواند در همه زمان ها و مكان ها عملياتي باشد و همواره به عنوان الگويي مناسب مطرح شود.
«كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا» نیز اشاره به همین حقیقت است که سبک زندگی حسینی و عاشورایی ، یگانه راه فلاح و رستگاری است و این نقشه راه در همه دوران ها و سرزمین ها، فراروی حق طلبان و آزادی خواهان و ظلم ستیزان عالم قرار دارد.
بی شک یکی از زیباترین درس های مکتب حسینی، معرفی زشتی های دنیا و لزوم پرهیز از آن است، چه آن که از دیدگاه سیدالشهداء(ع) “دنیا، خانه نابودی و ناپایداری، و سرایی است که اهل خویش را پیوسته دگرگون می سازد.”
البته این بیان رسایِ خون خدا ، ترجمان آیه معروف قرآن کریم است که تصریح می کند: «زندگانی دنیا، چیزی جز کالای فریب و سرگرمی و بازیچه ای بیش نیست».
از همین روست که در کلاس درس عاشورا، به دور شدن از این دام توصیه می شود، چه آن که گرفتاری در این دام، آغاز هرگونه خطا و اشتباهی است که دامان آدمی را می گیرد.
شیفتگی و دلبستگی به دنیا، سبب می شود تا به تعبیر استاد بزرگ این کلاس انسان ساز، “آدمی دینش بر سر زبانش باشد و تا در رفاه و آسایش است، از دین پشتیبانی کند، ولی اگر به آزمایش گرفتار آید، آن گاه معلوم می شود دین داران واقعی اندکند.”
حسین بن علی(ع) به خوبی در قرن های متمادی به همه اَبنای بشر آموخت که عظمت و بزرگی از آن خداست و معرفت به او در دل انسان های عارف در پرتو تقوا و خداترسی جلوه می کند.
در واقع پرورش یافتن در مکتب اهل بیت(ع) و دل و جان سپردن به اقیانوس معارف آن بزرگوران به ویژه حضرت اباعبدالله الحسین(ع) موجب می شود آدمی در برابر غیر خدا سر خم نکند و هیچ گاه در برابر منکر و ظلم و پلیدی ، تن به ذلت و سازش ندهد و در این میان ، نهضت حسینی محل تربیت انسان هایی استکه فقط از خدا می ترسند و تنها در مسیر رضای او گام برمی دارند.
به تعبیر حضرتش، انسان پرهیزکار بهترین امان را امان خدا می داند و یقین دارد که اگر در دنیا از خدا نترسد، هرگز در قیامت امان نخواهد یافت.
آری! عاشورا، تکلیف است و عاشورایی شدن عمل به تکلیف.
آخرین نظرات